سفارش تبلیغ
صبا ویژن

ندای تنهایی من

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست

                                                   هرکه آمد به جهان نقش خرابی دارد

                                                   در خرابات بگویید که هشیار کجاست

آنکس است اهل اشارت که اشارت داند

نکته هاست بسی  محرم اسرار کجاست

                                                  هر سر موی مرا با تو هزاران کار است

                                                  ما کجاییم و ملامتگر بیکار کجاست

باز پرسید ز گیسوی شکن در شکنش

کاین دل غمزده سرگشته گرفتار کجاست

                                                 عقل  دیوانه شد  آن  سلسله مشکین  کو

                                                 دل ز ما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاست

ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی

عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست

                                               حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج

                                               فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست


نوشته شده در پنج شنبه 92/1/29ساعت 5:4 عصر توسط ندا| نظرات ( ) |

به این رها شدن از چاه دل مبند...این بار می برند که زندانیت کنند

ای گل!

گمان مبر به شب جشن می روی...شاید به خاک مرده ای ارزانیت کنند

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست،از نقطه ای بترس که شیطانیت کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست...گاهی بهانه ایست که قربانیت کنند...


نوشته شده در چهارشنبه 91/9/15ساعت 11:16 عصر توسط ندا| نظرات ( ) |

بی دل وخسته در این شهرم ودلداری نیست

غم دل با که توان گفت که غمخواری نیست

 

شب به بالین من خسته به غیر از غم دوست

ز آشنایان کهن یار وپرستاری نیست

 

یارب این شهر چه شهریست که صد یوسف دل

به کلافی بفروشیم و خریداری نیست

 

فکر بهبود خود ای دل بکن از جای دگر

که اندر این شهر طبیب دل بیماری نیست...


نوشته شده در چهارشنبه 91/9/15ساعت 11:1 عصر توسط ندا| نظرات ( ) |

به نسیمی همه راه به هم می ریزد

                                          کی دل سنگ تو را آه به هم می ریزد

سنگ در برکه می اندازم و می پندارم

                                               با همین سنگ زدن ماه به هم می ریزد

عشق،بر شانه هم چیدن چندین سنگ است

                                              گاه می ماند و ناگاه به هم می ریزد

هرچه را عقل به یک عمر به دست آورده ست

                                          دل به یک لحظه ی کوتاه به هم می ریزد

آه، یک روز همین آه تو را می گیرد

                                          گاه یک کوه به یک کاه به هم می ریزد


نوشته شده در شنبه 91/7/29ساعت 11:32 عصر توسط ندا| نظرات ( ) |

تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هرشب

                                                       بدین سان خواب ها را با تو زیبا می کنم هر شب

تبی این کاه را چون کوه سنگین می کند آن گاه  

                                                        چه آتش ها که در این کوه بر پا می کنم هر شب

تماشائیست پیچ و تاب آتش ها خوشا بر من

                                                        که پیچ و تاب آتش را تماشا می کنم هر شب

مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی ای دوست

                                                        چگونه با جنون خود مدارا می کنم هر شب

چنان دستم تهی گشته ز گرمای دو دست تو

                                                        که این یخ کرده را از بی کسی، ها می کنم هرشب

تمام سایه ها را می کشم بر روزن مهتاب

                                                       حضورم را زچشم شهر،حاشا می کنم هر شب

دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش

                                                       چه بی آزار با دیوار،نجوا می کنم هر شب

کجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی

                                                      که من این وا‍ژه را تا صبح معنا می کنم هر شب


نوشته شده در شنبه 91/7/29ساعت 11:17 عصر توسط ندا| نظرات ( ) |

   1   2   3   4   5   >>   >