ندای تنهایی من
میخواهمت میدانی اما باورت نیست...فکری بجز نا مهربانی در سرت نیست دیگر شدی هر چند من همانم...آری همان شوری که در سر دیگرت نیست من دوستت دارم تمام حرفم این است...حرفی که عمری گفتم اما باورت نیست من آسمانی بی کران روحی بلندم...باور کن این کوتاهی از بال و پرت نیست ای کاش در آغاز با من گفته بودی...وقتی توان آمدن تا آخرت نیست *** در وصل هم به شوق تو ای گل در آتشم...عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم با عقل آب عشق به یک جو نمی رود...بیچاره من که ساخته از آب وآتشم پروانه را شکایتی از جور شمع نیست...عمریست از هوای تو می سوزم وخوشم خلقم به روی زرد بخندندو باک نیست...شاهد شو ای شرار محبت چه می کشم هر شب چو ماهتاب به بالین من بتاب...ای آفتاب دلکش وماه پریوشم لب بر لبم بنه به نوازش دمی چو نی...تا بشنوی نوای غزلهای دلکشم
